Κι αν εσύ με ξεχάσεις. Θεόδωρος Σαντάς.

Κι αν εσύ με ξεχάσεις
όταν η ανηνεμία θα έχει αφήσει ακύμαντο
τον ακροτελεύτιο στίχο μας
υπάρχουν κάτι εξαγνισμένες εικόνες
κάτι φωταγωγημένες φωτογραφίες
που αποτυπώνουν βήμα-βήμα
το χορό σου, στη νήσο των ηφαιστείων.
Υπάρχει η Άνοιξη με χλωρό
ακόμα το γέλιο σου
υπάρχουν τα Καλοκαίρια
του κορμιού σου τα φύκια
όταν γλιστράει ο ήλιος στο σώμα σου
κι ακούγονται οι στεναγμοί των αλκυονίδων.
Πάντα υπάρχει μια Ανάσταση
να εγείρονται οι εφτασφράγιστοι ποιητές .
Ποιος θα μπορούσε αλήθεια
να αλλάξει την επαλληλία των κύκλων μας
όταν εγώ σε αναζητάω μακριά
κι εσύ αναδύεσαι πλάι μου
με τους πέπλους και τους χιτώνες
των Καρυάτιδων!
Κι αν εσύ με ξεχάσεις
θα είμαι εδώ και θα περιμένω
ερημίτης και όσιος
μύστης της ποίησης
κονταροχτυπώντας τους άγριους βράχους!
Το ξέρεις, μόνο εσύ υπάρχεις
κι ας με καταδικάζουν οι γύρω
κι οι εκτραχηλισμοί των αρχοντικών.
Μη σε νοιάζει κι αν κουβαλήσουμε
το σύννεφο της βροντής.
Στίχο-στίχο θα βρούμε
το αντίσκηνο του Θεού
στις φυλλωσιές της αγάπης μας!

Θ.Σαντάς