Ιχνηλατώ συναισθήματά σου που ξεράθηκαν
σε μια ρίζα ελιάς.
Δροσίζω τα δάκρυα σου που κυλούσαν
στο άγονο κορμί.
Σκορπίζω φυλλωσιές σαν λιωμένες αναμνήσεις.
Δε σταματώ, λάμνω με μόνο
ίχνος τη διαίσθηση μου.
Χαίρομαι να παρακολουθώ γυναίκες να ελαύνουν λάμνοντας και μάλιστα ποιητικά.Θυμάμαι τώρα δα και την Αρτεμισία κι ανακράζω μαζί με εκείνον τον παλιό, τον Ξέρξη θαρρώ πως λέγαν: Οι άνδρες γεγόνασι γυναίκες και οι γυναίκες άνδρες!!! Την καλησπέρα μου Εύη.
Σχόλια
Σας ευχαριστώ για άλλη μια φορά!