Ήρθαν χρόνια δύσκολα και πάλι,
πόσο λίγο κράτησε το ταξίδι στην ευτυχία!
Για χρόνια σπαταλούσες τα αγαθά σου,
άρχοντες του σκότους σ’ εναπόθεσαν σε θυσιαστήριο…
Πολεμούσες με νύχια και δόντια
κι όμως έχανες τις μάχες•
εκπορνεύονταν τα κάστρα σου ένα – ένα,
το μισούσες αυτό κι όμως δινόσουν.
Κλεισμένη σ’ ένα ανεκπλήρωτο όραμα
περίμενες, πονούσες και λαχταρούσες.
Άνθρωποι δόλια ποτισμένοι
με ψεύτικα όνειρα,
χάσαμε, μας περίμεναν στην πόρτα δήμιοι.
Ορκιζόσουν πίστη στα παιδιά σου,
τα πρόδωσες
μ’ ένα στραβοπάτημα
και βρέθηκες έκπτωτος άγγελος
από τα σύννεφα στο αδιέξοδο.
Σαν φτηνή ερωμένη πατρίδα μου,
η μορφή σου κάτω στο λιμάνι
αποχαυνωμένη στην πρωινή ομίχλη,
καλωσορίζεις τους εταίρους σου.
Μα ακόμα παλεύουμε,
με τα φλογερά χαμόγελα φορεμένα
στα καθαρά πρόσωπά μας,
αντιδρούμε στην ηρεμία.
Πάλι περπατάμε με βήματα νεογέννητου παιδιού,
αφήνοντας στο χτες ό,τι πικρό
που με μανία, μας καταδίωξε.
Εύη Γκάλαβου
Όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Hellas News New York - Toronto - Athens 30 Ιουνίου 2012
Σχόλια
:-)
ο κάθε ένας μόνος του..
και όλοι μαζί;.. ίσως..
Καλό ξημέρωμα και σε σένα Μαρία!