Είμαι ένοχη.






Είμαι ακρογιαλιά,
γυναίκα λευκή,
καμπυλωτή, ξεστήθωτη,
με ξανθιά μαλλιά
ξέπλεκα, στο δροσερό αεράκι.

Είμαι ακρογιαλιά,
ξαπλωμένη κατάχαμα
που τρυφερά πάνω μου
ο ήλιος ξαποσταίνει
σε κάθε άμπωτη.

Είμαι ακρογιαλιά,
με γαλανή λεπτή δαντέλα
από της θάλασσας 
την ορμή 
σε κάθε παλίρροια. 

Είμαι ακρογιαλιά,
σφουγγίζω τον ιδρώτα 
αμίλητη πίνω το κρασί μου
όταν η νύχτα είναι μουγκή.

Είμαι ακρογιαλιά,
εξοστρακίζω το είναι μου
στο αίμα σου μέσα 
"είμαι ένοχη".




Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Πάρα πολύ ωραίο!!!
Ο χρήστης Γυναίκα είπε…
Καλησπέρα Λευτέρη!

Τι άλλο απ το ευχαριστώ..:)
Ο χρήστης Δανάη είπε…
α, τι όμορφο...:)
Ο χρήστης Γυναίκα είπε…
Καλώς την Δανάη.
Χαίρομαι που σε βλέπω και απ εδώ.
Ο χρήστης marie είπε…
Καλησπέρα, υπέροχη ανάρτηση, καλώς σε βρήκα :)
Ο χρήστης Γυναίκα είπε…
Καλημέρα mariekotro..

καλώς ήρθες και απ εδώ..:)

υπέροχο σ.κ σου εύχομαι..

σε ευχαριστώ!
Ο χρήστης Λάσκαρης Ζαράρης είπε…
Μα είναι υπέροχο! Εσείς δεν περιγράψατε απλώς μία ακρογιαλιά, αλλά κάτι τόσο ζωντανό και αισθαντικό... Ίσως δώσατε αποκαλυπτικά την αρχή και το τέλος των πάντων!
Ο χρήστης Γυναίκα είπε…
Το δικό σας σχόλιο κ. Ζαράρη, όπως και τον υπόλοιπων αγαπητών φίλων, με εφεραν και σε αυτήν την ανάρτηση σε αμηχανία!

Δεν ξέρω ειλικρινά τι έδωσα..
για ένα όμως είμαι βέβαιη..
αυτό που αναγνώσατε σήμερα..
είναι αγαπημένο μου κείμενο..
βαθιά ριζωμένο στην καρδιά..
μια αλήθεια στο φως..

και ναι πιστέψτε με

ειμαι ένοχη..
καθότι ερωτευμένη!

με την ζωή!
με τον έρωτα!

μια αιώνια ερωτευμένη!