Βόλτα με το όνειρο!

Ανταλλάξαμε ένα-δυο μηνύματα και συμφωνήσαμε να συναντηθούμε σ’ ένα καφέ της πόλης. Ήταν ακόμα μεσημέρι Σαββάτου, οπότε είχα μερικές ώρες διαθέσιμες μέχρι τη συνάντηση και αποφάσισα να ξεκουραστώ.

Ένιωθα να με γαληνεύει αυτή η ιδέα, είχα την ανάγκη να συναντήσω έναν άνθρωπο ευχάριστο, προσιτό, να συζητήσω επιτέλους πρόσωπο με πρόσωπο, να γελάσω, να αλλάξω γενικότερα αίσθηση και διάθεση!

Μέσα στην παραζάλη του μυαλού άκουγα τον ήχο του κινητού από τα εισερχόμενα μηνύματα…

Φόρεσα τα μαύρα ρούχα και το δερμάτινο μπουφάν, κλείδωσα πίσω μου την πόρτα και βγήκα έξω στον δρόμο κατευθυνόμενη προς το καφέ όπου είχαμε δώσει ραντεβού. Περπατώντας επί της οδού Φιλίππου προς την Μακεδονομάχων το βλέμμα μου έπεσε σ’ ένα κόκκινο μικρό αμάξι που προσπαθούσε να παρκάρει ακριβώς στη γωνία των δύο οδών.

Βρισκόμουν ακόμα πολύ μακριά οπότε και έστρεψα το βλέμμα μου στο δικό μου βηματισμό, κοίταζα μια τις γόβες μου μια την άσφαλτο. Είχε καλό καιρό και ο ήλιος ζέσταινε το πρόσωπό μου καθώς πλησίαζα το κόκκινο αμάξι. Παραδίπλα ήταν ένας νεαρός άντρας που προς στιγμή νόμιζα πως περίμενε τον άντρα που βγήκε από το κόκκινο αμάξι. Όμως έκανα λάθος συνέχισε μονάχος του την πορεία του.

Ο άντρας που βγήκε από το αμάξι περπάτησε πίσω ως την πόρτα του συνοδηγού οπότε και την άνοιξε και φόρτωσε ένα σακίδιο στην πλάτη του και δύο σακούλες με ψώνια από το σούπερ μάρκετ. Ο ψυχαναγκασμός μου δε με άφησε και κοίταξα τις πινακίδες ΙΜΟ 3791.

Φορούσε μπλε παντελόνι και μπλε μπουφάν, δεν ξέρω πως αλλά συμπέρανα πως το μπουφάν έκρυβε ένα λογότυπο πάνω στα ρούχα του, βάλθηκα να μαντεύω καθώς τον προσπέρασα και τον άφησα πίσω στο αμάξι, ενώ διέσχιζα την Μακεδονομάχων και προχωρούσα ακόμα στην Φιλίππου. Σαν πρώτη σκέψη ήρθε στο μυαλό ένα λογότυπο από σούπερ μάρκετ, το ίδιο με τις σακούλες που κρατούσε. Σαν δεύτερη σκέψη λογότυπο-σήμα δημόσιας υπηρεσίας που ίσως θα έπρεπε να καλυφθεί μιάς και η βάρδιά του τελείωσε.

Με αυτές τις αναπάντεχες και αδιάφορες σκέψεις έφτασα στο επόμενο σταυροδρόμι Φιλίππου και Δημοκρατίας γωνία. Σταμάτησα στο πεζοδρόμιο για να αφήσω να περάσει διερχόμενο όχημα, τότε διαπίστωσα πως δεν ήμουν μόνη, κοίταξα διακριτικά δίπλα μου και είδα πως ο άντρας με τη μπλε στολή περίμενε υπομονετικά κι αυτός στα δεξιά μου.

Μετά που πέρασε το διερχόμενο και ο δρόμος μας ήταν ελεύθερος, συνέβη κάτι… κάναμε μαζί το πρώτο βήμα από το πεζοδρόμιο κάτω στον δρόμο, ανεβήκαμε απέναντι ξανά στο πεζοδρόμιο ταυτόχρονα.

Περπατούσαμε τώρα ακόμα επί της Φιλίππου δίπλα δίπλα, παράλληλα!

Ούτε ένα βήμα παραπάνω εγώ, ούτε ένα βήμα παρακάτω εκείνος ο άντρας με τη μπλε στολή. Παράλληλα!

Περπατούσαμε σιωπηλοί δίπλα δίπλα, εγώ άκουγα μουσική από το κινητό και ο άντρας κρατούσε τις σακούλες στο χέρι και το σακίδιο στον ώμο.

Κάπου κάπου άφηνα παράφωνες νότες και λέξεις να βγουν από το στόμα μου, δεν ξέρω αν τον ενόχλησαν, όμως η πορεία μας συνεχίζονταν ακάθεκτη, παράλληλα!

Είχαμε φτάσει πλέον μπροστά από την τράπεζα όταν άρχισα να αναρωτιέμαι ποια βαθύτερη ανάγκη, ανά τους αιώνες είναι κινητήρια δύναμη και ωθεί τους ανθρώπους να ζευγαρώνουν, να επιθυμούν την ύπαρξη ενός ταίρι δίπλα τους, να ενώνουν τις ζωές τους, να περνούν χρόνο μαζί, να περπατούν μαζί παράλληλα… είτε τυχαία σ’ έναν δρόμο είτε παράλληλα στη ζωή. Ποια δύναμη είναι αυτή που ωθεί τους ανθρώπους και αποζητούν τη συντροφιά, την αγάπη και τον έρωτα;

Είχαμε πλέον φτάσει στο ύψος του παλαιού πάρκου, ακόμα και σ’ εκείνο το στενό πεζοδρόμιο μπροστά από το φαρμακείο τα βήματά μας συνέχιζαν μαζί, μέχρι που σταμάτησε να χαιρετήσει μια παρέα ο άγνωστος άντρας και εγώ συνέχισα επί της Βασ. Σοφίας στον πεζόδρομο.

Το ίδιο απόγευμα φεύγοντας από τη συνάντηση τα βήματά μου συγχρονίστηκαν για ακόμα μια φορά τόσο όμορφα και παράλληλα με ένα ακόμα ζευγάρι βήματα!

Ακόμα και αυτή η πρόσκαιρη βόλτα άλλοτε τυχαία, άλλοτε όχι, αυτά τα παράλληλα βήματα πάνω στην ίδια Γη, ανάμεσα σε γνωστούς, σε αγνώστους, εραστές, ακόμα και μέσα στην οικογένεια θεραπεύουν την ψυχή και χαράζουν μνήμες στην καρδιά, στο μυαλό αναλλοίωτες στον χρόνο. Τις κρατάς εκεί φυλακισμένες και τις ανασύρεις όταν βλέπεις πως τα πράγματα γύρω σου δεν συγχρονίζονται με τα βήματά σου!
Σας φιλώ!
 υγ όπως δημοσιεύθηκε στο site prolemaida news

εύη γκάλαβου

Σχόλια