"Δίνονται φιλιά με αντάλλαγμα"





Σηκώθηκα και περπάτησα ως το παράθυρο, το άνοιξα για ν' ακούσω καλύτερα αυτό που ήθελα να είναι αλήθεια. Επιβεβαιώθηκα. "Δίνονται φιλιά με αντάλλαγμα". Έριξα πάνω μου κάτι που βρήκα μπροστά μου και έφυγα από το σπίτι. Άκουσα κι άλλες πόρτες να ανοίγουν και να κλείνουν, αναρωτήθηκα αν και εκείνοι κατευθύνονταν για εκεί. Υπήρχε πολύς κόσμος. Όλοι όμως παρέμεναν ήρεμοι και υπομονετικοί. Δεν μπορούσα να δω το πρόσωπο που φώναζε με ήρεμη κι αυτός φωνή το "δίνονται φιλιά με αντάλλαγμα". Αρχικά πίστεψα πως θα ήμουν η μοναδική που θα έτρεχε προς αυτή τη φωνή, διαπίστωσα όμως πως δεν ήμουν η μόνη. Πρόσεξα πως κάποιοι κρατούσαν ένα φυλλάδιο, έσκυψα, πρόλαβα να διαβάσω τις πρώτες γραμμές : "Απαγορεύονται τα χάδια", "Απαγορεύονται οι ομιλίες", "Απαγορεύεται η επανάληψη της ίδιας πράξης από το ίδιο άτομο". Κάποιος από πίσω με έσπρωξε πιο μπροστά, έπεσα σε κάποιον άλλον χωρίς καμία αντίδραση. Θα έλεγε κανείς πως όλοι συμπεριφερόμασταν σαν υπνωτισμένοι, κάθε άλλο όμως, ήμασταν εκεί με τη θέλησή μας, τα πρόσωπα τους έλαμπαν και ήταν χαμογελαστοί. "Πόση μοναξιά τριγύρω μου" σκέφτηκα. Άκουσα μια φωνή λίγα μέτρα πιο μπροστά μου να φωνάζει"θέλω κι άλλο", ήταν μια γυναίκα που ζητούσε επανάληψη της ίδιας πράξης. Κάποιοι, μάλλον θα ήταν απ' αυτούς, τραβούσαν τη γυναίκα με τη βία και προσπαθούσαν να την απομακρύνουν από τον χώρο. "Που την πηγαίνουν; Τι θα της συμβεί;" ρώτησα αυτόν που βρίσκονταν δίπλα μου. Το πρόσωπό του δεν έδειξε την παραμικρή απορία. Γύρισα και κοίταξα πίσω μου. Πλήθος. Ήθελα τόσο πολύ να φτάσω εκεί να πάρω εκείνο το φιλί με αντάλλαγμα. Δεν ήταν όνειρο. Αν ήταν όνειρο δε θα με τρόμαζε καμία συνέπεια, κανένα αντάλλαγμα. Όμως δεν ήταν όνειρο και δε με τρόμαζε καμία συνέπεια, κανένα αντάλλαγμα. Επιτέλους έφτασα πιο μπροστά. Είδα παρατεταγμένους άντρες, γυναίκες διαφόρων ηλικιών στη σειρά να δίνουν τα φιλιά τους σ' εκείνους που το ήθελαν με αντάλλαγμα. Όταν το πλήθος έφτανε μπροστά τους εκείνοι τους ρωτούσαν κάτι, το πλήθος απαντούσε και αμέσως μετά έπαιρναν τα φιλιά που ζητούσαν. Όσο κι αν προσπάθησα να ακούσω τι τους ρωτούσαν, δεν τα κατάφερα. Έριξα μια πιο προσεκτική ματιά σ' εκείνον απ' τον οποίο ήθελα το φιλί και προχώρησα προς το μέρος του. Όταν έφτασα μπροστά του ένιωσα ντροπή και δίστασα. Το πρόσωπό του δεν άλλαξε όψη. Παρέμεινα εκεί μπροστά του να τον κοιτάζω. Θυμάμαι ακόμα το πρόσωπό του, το μαλλιά του, τα μάτια του. Το βλέμμα μου σταμάτησε επίμονα πάνω στα χείλη του. Μου άρεσαν. Ήταν αυτά που ήθελα. Ένιωσα υπνωτισμένη. Ξαφνικά με ρώτησε με μια φωνή ξερή "Τι θα δώσετε για αντάλλαγμα;" Έκανα μια κίνηση να τον πλησιάσω και να του ψιθυρίσω στο αυτί, μα με εμπόδισε πριν προλάβω να μιλήσω. "Δυνατά εδώ μπροστά σε όλους θα μου πείτε τι θα δώσετε για αντάλλαγμα" είπε στον ίδιο τόνο.
Έχει περάσει τόσος πολύς καιρός κι ακόμα θυμάμαι εκείνο το φιλί!





Σχόλια

Ο χρήστης ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε…
Διαθέτεις χάρισμα γραφής!
Ο χρήστης Γυναίκα είπε…
σας ευχαριστώ!