Όταν "Το μυστήριο του παντοπωλείου" συνάντησε τη ζωγράφο Μαρία Βιλλιώτη.

Γεννήθηκε το 1970 στον Πειραιά και μεγάλωσε στη Σαλαμίνα Αττικής όπου και αποφοίτησε από το
 λύκειο το 1988. Στη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 μετακόμισε στην Αθήνα όπου διαμένει έως σήμερα. Σπούδασε σχέδιο μόδας, μακέτα υφάσματος και ζωγραφική κοντά στη Μαρία Κοροβέση, σχεδιάστρια  μόδας και ζωγράφο. Έχει κάνει μαθήματα ελεύθερου σχεδίου και τεχνική  χρώματος ενώ  παράλληλα εργαζόταν σε διάφορες  εταιρείες  με αντικείμενο σχετικό αλλά και διαφορετικό από τις σπουδές τις. Από το 2001 ξεκίνησε να διδάσκει ελεύθερο σχέδιο σε υποψηφίους  πανελλαδικών εξετάσεων των σχολών αρχιτεκτόνων, διακοσμητών, γραφιστών, φωτογράφων κλπ. Από το 2004 ασχολείται αποκλειστικά με τη ζωγραφική. Φτιάχνει πίνακες, προσωπογραφίες, κάνει εικονογραφήσεις, διακοσμεί με τοιχογραφίες καταστήματα, οικίες παράλληλα διδάσκει σε παιδιά και ενήλικες. Χρησιμοποιεί λάδια, ακρυλικά, χρωματιστά μολύβια και σινική μελάνη. Είναι μέλος της "Ένωσης  ζωγράφων με χρωματιστά μολύβια" του Ηνωμένου Βασιλείου (UKCPS) κι έχει ήδη τρεις συμμετοχές σε διεθνείς εκθέσεις του συνδέσμου στην Αγγλία. Έχει αρκετές συμμετοχές σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα ενώ έχει κάνει και δύο ατομικές εκθέσεις. Είναι παντρεμένη και μητέρα ενός αγοριού.

1) Γιατί και σε ποια ηλικία αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη ζωγραφική;

 Ζωγραφίζω απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου. Λίγο πριν ξεκινήσει το σχολείο κάπου εκεί στα 5. Θυμάμαι πως στην πρώτη μου έκθεση ‘’τι θα γίνω όταν μεγαλώσω’’ στην τρίτη Δημοτικού (αν θυμάμαι καλά), είχα γράψει ‘’ζωγράφος’’! Μετά πήρα άλλο δρόμο κι αυτό ξεχάστηκε ως επάγγελμα γιατί ποτέ μου δεν έπαψα να ζωγραφίζω. Τελικά έκανα ακριβώς ό,τι έγραψα!

2) Τη στιγμή της ολοκλήρωσης ενός έργου ή ακόμα και κατά τη διάρκειά του πως αισθάνεστε; 

 Δεν μπορώ να το περιγράψω αυτό, διότι κάθε φορά είναι άλλα τα συναισθήματα. Εξαρτώνται σχεδόν πάντα απ’ όσα συμβαίνουν παράλληλα στην προσωπική μου ζωή. Πέρα αυτών όμως των συναισθημάτων, αυτό που αισθάνομαι πάντα όταν ζωγραφίζω, είναι απίστευτη πληρότητα, ηρεμία, χαρά, ενθουσιασμό… νομίζω πως απλά με κάνει ευτυχισμένη

3) Θυμάστε το θέμα του πρώτου σας πίνακα;

 Δεν μπορώ να πω με σιγουριά πότε οι ζωγραφιές μου θα μπορούσαν να θεωρηθούν πίνακες. Το πορτρέτο ενός αγοριού ίσως ήταν το πρώτο ‘’επαγγελματικό’’ μου έργο. Δυστυχώς δεν το έχω φωτογραφίσει. 

4) Μέσα από τα έργα σας περνάτε κάποια μηνύματα ή εκφράζετε συναισθήματα της στιγμής;

 Και τα δύο. Η ζωγραφική που με εκφράζει σ’ αυτή τη φάση της ζωής μου είναι ρεαλιστική. Διαλέγω θέματα που μου αρέσουν, που με εξιτάρουν, που μου τραβούν το ενδιαφέρον. Σίγουρα το καθένα κάτι έχει να πει…

5) Σε τι βαθμό σας επηρεάζει η κριτική των ειδικών και του κοινού;

Του κοινού με ενδιαφέρει περισσότερο. Φυσικά με ενδιαφέρει και η άποψη ανθρώπων που εκτιμώ και είναι στον χώρο, αλλά γνωρίζω από την αρχή πως ούτε η δουλειά μου αρέσει σε όλους, ούτε κι εγώ η ίδια… χαχα. Όλα καλοδεχούμενα.

6) Τι δυσκολίες συναντήσατε στον δρόμο σας ακολουθώντας την καριέρα της ζωγράφου;

 Αρχικά δεν νομίζω πως έχω κάνει κάποια καριέρα ως ζωγράφος… Κάποια στιγμή στη ζωή μου κι εφόσον ευνοούσαν οι συνθήκες, άρχισα να αφιερώνω περισσότερο χρόνο σ’ αυτό που πάντα αγαπούσα κι όσο περνούσε ο καιρός αυτό μου άνοιγε νέους δρόμους. Ένα ταξίδι απολαυστικό που εύχομαι να κρατήσει για πάντα. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια δυσκολία, γιατί δεν κυνηγάω κάτι, απλά το ζω! Α, θα πω κάτι… στην Ελλάδα δεν βρίσκω τα υλικά που χρειάζομαι… χαχα… μεγάλος καημός!

7) Μέσα από το διαδίκτυο υπάρχει η δυνατότητα κάθε καλλιτέχνης να παρουσιάσει τη δουλειά του. Ποια είναι η άποψή σας για αυτόν τον τρόπο έκθεσης;

 Για μένα το διαδίκτυο ήταν και είναι το πιο ουσιαστικό εργαλείο μου. Όχι μόνο για να εκθέσω τη δουλειά μου, αλλά και για να αντλήσω πληροφορίες, εικόνες, ερεθίσματα. Θεωρώ πως είναι ένα καταπληκτικό μέσο που σου ανοίγει την πόρτα στον κόσμο. Ίσες ευκαιρίες για όλους. Αντίθετα πριν απ’ αυτό η προβολή των καλλιτεχνών περιοριζόταν σε συγκεκριμένες ομάδες… παρέες… κλίκες, να το πω καλύτερα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. 

8) Οι καλλιτέχνες έχουν χαρακτηριστεί «ονειροπόλοι». Εσείς τι πιστεύετε, είναι διαφορετικοί;

 Ίσως και να’ναι… Έχω γνωρίσει όμως και πολλούς ονειροπόλους που δεν έχουν καμία σχέση με τις τέχνες.  Η αλήθεια είναι πως συνήθως οι ‘’διαφορετικοί’’ ψάχνουν να εκφραστούν μέσα από την τέχνη. Τα όρια του ‘’διαφορετικού’’, όμως, είναι μεγάλη συζήτηση.

9) Ποιος είναι ο αγαπημένος σας ζωγράφος; 

 Πολλοί, θα πω όμως έναν γιατί έχω δει τα έργα του από κοντά κι έχει κοπεί η ανάσα μου. Ελ Γκρέκο… απίστευτο φως, βλέμματα ατμόσφαιρα!Μοναδικός! 

10) Ποια η εμπειρία σας από την εικονογράφηση παιδικού παραμυθιού; Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι;

 Έχω κάνει μια αρκετά μεγάλη εικονογράφηση πριν πολλά χρόνια και ακολούθησαν ακόμη δυο τρεις δουλειές. Δεν μπορώ να πω πως είμαι εικονογράφος. Υπάρχουν εξαιρετικοί εικονογράφοι που ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με αυτό. Όμως από την μικρή εμπειρία μου, έχω να πω, πως είναι κάτι ξεχωριστό από το ‘’ξέρω να ζωγραφίζω’’. Εδώ χρειάζεται φαντασία, τέτοια που να μπορεί να ενθουσιάσει ένα παιδί. Δεν είναι εύκολο αυτό. Θέλει ιδιαίτερο ταλέντο και σίγουρα πρέπει να ’χεις μείνει λίγο παραπάνω παιδί μέσα σου, απ’ όσο ‘’επιτρέπεται’’, όταν ενηλικιώνεσαι. Πάντως είναι υπέροχο να μπορείς να δίνεις εικόνα στα λόγια.

11) Ποια είναι τα αγαπημένα σας παιδικά βιβλία;

Πολλά… και ιδιαίτερα τα κλασσικά της παγκόσμιας και ελληνικής λογοτεχνίας… Από Μενέλαο Λουντέμη μέχρι Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Επίσης, στα πιο παιδικά, αυτά που με ενθουσιάζουν είναι αυτά με τις υπέροχες εικονογραφήσεις… όπως είναι φυσικό! Θεωρώ την εικόνα πολύ δυνατή και σημαντική για την παιδική ηλικία.  

Για να επικοινωνία μαζί της στα email marvillioti@gmail.com και στο προσωπικό της blog.

http://pnoestexnis.blogspot.com

Εύη Γκάλαβου