Αγαπητό ημερολόγιο, όσα βιβλία είχα αφήσει πάνω στο τραπέζι για να τα ξανά διαβάσω έπειτα απ' όσα συμβαίνουν τα τακτοποίησα πίσω στη θέση τους στη βιβλιοθήκη.
Ορκίζομαι να μην ξανά επιχειρήσω το διάβασμα αν δεν συνταιριαξουν τα μέσα μου με τα έξω μου.
Προσπάθησα να ξεκινήσω απ' την αρχή την ανάγνωση αυτού του βιβλίου, στις σημειώσεις διάβασα πως το άφησα μισό άλλες δύο φορές πριν από 10 χρόνια την πρώτη φορά και έπειτα μετά απ' δύο χρόνια ξανά.
Αδυνατεί η μνήμη μου να ανασύρει τραγικά γεγονότα που πιθανών να με οδήγησαν κι πάλι στο σταμάτημα...
Θυμάμαι αμυδρά την αίσθηση της θλίψης κι της νοσταλγίας καθώς διάβαζα αυτό το βιβλίο ...και τι ήθελα; Ήθελα να ξανα θυμηθώ τις ιστορίες για την Κύπρο με την προσωπική αφιέρωση του συγγραφέα...
Και μετά ήρθαν τα άλλα...και ήρθε ο φόβος, ήρθε ο θυμός και η οργή και έφυγαν και ξανά γύρισαν και έμεινα σχεδόν άδεια... τότε ήταν που ορκίστηκα...αν πίστευα σε προλήψεις και νεράιδες κι πνεύματα που περπατούν ξυπόλητα στις άκρες των παγωμένων νερών των ποταμών θα έλεγα με έσπρωξαν εκείνα κάτω και δεν μπορώ να συνεχίσω το διάβασμα...όχι άλλο βιβλίο στα χέρια μου όχι ακόμα μέχρι να ταιριάξω την οργή με την δημιουργία...
Σχόλια