..και όταν "εννοώ" δεν εννοώ, τις περισσότερες φορές άλλα λέω κι άλλα εννοώ
Τελικά κατάφερα κ ξανά διάβασα μερικές σελίδες και "Ω" έκανα τις ίδιες σκέψεις όπως και πριν 10 χρόνια, είναι πολύ μικρό 30 σελίδες, διήγημα. Αργότερα μου απέσπασε την προσοχή ένα σοκολατένιο κέικ από ρεβύθι και έμεινε διάπλατα μπρούμυτα με ανοιχτή ζεστή κοιλιά στο παγωμένο γυάλινο τραπέζι.
Τα διηγήματα αρέσουν στον εγκέφαλο μου γιατί τελειώνουν γρήγορα δεν με ταλαιπωρούν με περιττές λεπτομέρειες, στέκονται στην ουσία και στο μεγαλύτερο κάδρο της πλοκής αφήνοντας με να ονειρεύομαι μέσα σε ένα ευρύχωρο φαντασιακό χώρο με όσα- πιθανώς - δεν γράφονται.
Τα πρωινά πλέον είναι πιο κρύα και ψάχνεις μια γωνιά ζεστασιάς, κοιτάζεις έξω απ' το παράθυρο και... τίποτα
Νιώθεις κάτι; Η πορεία του συναισθήματος στον εγκέφαλο ακολουθεί πλέον το μοτίβο γέννηση - αίσθηση - εξαφάνιση, αστραπιαία. Ψάχνεις για νέο συναίσθημα ευδαιμονίας με το μάτι λίγο πιο πέρα, στον ουρανό, στο απέναντι μπαλκόνι, κάτω στον δρόμο, στις παρουσίες που σε προσπερνούν στον πεζόδρομο, κάτι νέο στον εργασιακό χώρο κάτι. Άλλοτε δημιουργείς τις προϋποθέσεις, θα χαμογελάσεις, θα γνέψεις, μια κίνηση χεριού, ένα πρώτο βήμα ακόμα και προς τα πίσω αν αυτό είναι που θα δώσει μεγάλη ευχαρίστηση.
Συναίσθημα και ψεύτικος κόσμος
Άδικος, δίκαιος...
Σχόλια