έστρωσα τραπέζι, στρόγγυλο,
για τέσσερις
για απόψε το βράδυ
με οικοδέσποινα εμένα
το παρελθόν
το παρόν
και το μέλλον
είδα μια άδεια καρέκλα
καθόταν ένας άγνωστος
εχθρός ή φίλος
δεν έδειχνε
μόνο σιωπούσε
μια σκιά
τόσο φωτεινή
γέμισα το ποτήρι
με νερό
και έγινε μπλε
σαν της θάλασσας
και τότε κατάλαβα
είχες φτάσει
ακέραιος