Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Γυναίκα...

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Το κουμπί. Εύη Γκάλαβου (video)

Ιανουαρίου 05, 2017

Λήψη συνδέσμου
Facebook
Twitter
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές

Το Συρτάρι μου Το Συρτάρι μου βίντεο

Λήψη συνδέσμου
Facebook
Twitter
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

ΠΑΡ-ελθΩν

ΠΑΡ-ελθΩν

Μπορείτε να το προμηθευτείτε, πατώντας πάνω στην εικόνα.

Μπορείτε να το προμηθευτείτε, πατώντας πάνω στην εικόνα.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Έλξεις.

Είχε έρθει η ώρα, πέρασε με βιαστικό βήμα στο δωμάτιο που βρισκόταν το γραφείο. Ανακάτεψε ψιθυρίζοντας στα χαρτιά, με τέτοιο τρόπο που κανείς δε θα μπορούσε να βγάλει νόημα. Ανέσυρε κάτω από τον ογκώδη σωρό την τελευταία σελίδα. Την κοίταξε για λίγο με τρυφερότητα και συνέχισε να γράφει πάνω της. " ... θα έβρισκες πολύ εύκολα, όλα όσα έχω γράψει για σένα σ' αυτές τις σελίδες, σ' αυτό εδώ το γραφείο. Ακριβώς! Το πάθος μου, το αυτοκαταστροφικό για σένα πάθος. Δεν μπορώ να ελπίζω πως κάποτε θα κοπάσει. Υπάρχοντας, ζώντας κι αναπνέοντας δίπλα σου, ο πόθος φτάνει σε σημεία οριακά τόσο για σένα όσο κι για μένα. " Όποιος θέλει να φύγει απλώς φεύγει... " τονίζεις διαρκώς, μα είναι αφόρητος ο χωρισμός. Η παραμονή στη σκιά σου τυφλώνει εμένα. Όσο εξακολουθώ ανάλλαγα να ζω δίπλα σου, τόσο τρέφεις τη σκιά σου πάνω μου. Ακίνδυνος δεν υπήρξε ποτέ κανένας έρωτας, πόσο μάλλον ο δικός μας. Γεύτηκα ολοκληρωτικά τη ζωή έχοντας την ψευδαίσθηση πως μου ανήκες ψυχή και

αγόρασα όνειρο δίπλα στο οικόπεδο σου, σε σχήμα μήλου, κόκκινου σαν της πρώτης αμαρτωλής που λέρωσε τον ουράνιο παράδεισο. αντέγραψα την όψη σου και την φόρεσα στο δικό μου σπιτάκι, μόνο που.. έκανα μερικές αλλαγές άφησα την σοφίτα σε σένα η αμαξοστοιχία μας χώριζε κάθε μέρα την ίδια ώρα, το τέρμα της μια λίμνη απύθμενη σαν τα όνειρα άφηνες κάθε πρωι την πόρτα ανοικτή και το παράθυρο της σοφίτας το βράδυ τρύπωνα σε κάθε σου κάλεσμα κάνεις πως διορθώνεις τον φράχτη κάθε πρωί που άπλωνω τα ρούχα, γυμνή δεν μιλάμε ποτέ με λέξεις, χρωματιστές κραυγές τη στιγμή της συνουσίας

Νίκος Ξένιος. Ένα τριάρι για τον Οιδίποδα.

Ο Nίκος Ξένιος γεννήθηκε το 1962 στo Χαρτούμ και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου ζει και διδάσκει στο Μουσικό Σχολείο Αλίμου . Έκανε τις βασικές του σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ρέθυμνο, στον Τομέα Φιλοσοφίας και Κοινωνικών Σπουδών.

Από το Blogger

by me!