Δημήτρης Στεφανάκης - Συγγραφέας




Ο Δημήτρης Στεφανάκης γεννήθηκε το 1961. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Έχει μεταφράσει έργα των Σωλ Μπέλοου, Ε.Μ. Φόρστερ, Γιόζεφ Μπρόντσκι και Προσπέρ Μεριμέ. Έχει τιμηθεί με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη, το 2011, και ήταν υποψήφιος για το Prix du Livre Europeen της ίδιας χρονιάς.




Εργογραφία:
 "Φρούτα εποχής" 2000 εκδόσεις Ωκεανίδα.
"Λέγε με Καΐρα" 2002 εκδόσεις Ωκεανίδα.
"Το μάτι της επανάστασης έχει αχρωματοψία" 2005 εκδόσεις Ωκεανίδα.
 "Μέρες Αλεξάνδρειας" 2007 εκδόσεις Πατάκη. 
 β' έκδ. 2011 Ψυχογιός, μεταφράστηκε στα Γαλλικά, τιμήθηκε με το Prix Mediterranee Etranger 2011 και στη συνέχεια μεταφράστηκε στα Ισπανικά και στα Αραβικά.
 "Συλλαβίζοντας το καλοκαίρι" 2009 εκδόσεις Πατάκη.
β΄ έκδ  2014 Ψυχογιός.
 "Θα πολεμάς με τους θεούς" 2010  εκδόσεις Πατάκη.
"Φιλμ νουάρ"2012 εκδόσεις Ψυχογιός. το οποίο πρόσφατα μεταφράστηκε στα Γαλλικά





Αναφέρει σε μια από τις εξομολογήσεις του... "Η μυθοπλασία είναι κυρίως χαρακτήρες. Οι ιδέες και η πλοκή ακολουθούν. Αυτό μας δίδαξαν οι μεγάλοι δάσκαλοι. Αν δεν έχεις τους χαρακτήρες εκείνους που θα σηκώσουν το βάρος των ιδεών και της πλοκής, τίποτε δεν μπορεί να γίνει. Κι όμως σήμερα υπάρχουν βιβλία που σταδιοδρομούν με μερικές έξυπνες σκέψεις χωρίς πλοκή, χωρίς απτούς, στιβαρούς ήρωες. Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει αυτό. Στην εποχή των μεγάλων παρανοήσεων όπου όλα είναι διεκδικήσιμα, υπάρχουν κάποιοι που μιλούν ακόμα και για τη "δικτατορία της αφήγησης". Είναι όμως σαν να θέλεις να παίξεις σκάκι χωρίς κανόνες. Και τότε γιατί να παίξεις, αναρωτιέμαι..."






Ε.Γκ. α) Ποια είναι η αφορμή για τη συγγραφή των  βιβλίων σας;
Δημ.Στεφ. Υπάρχει πάντα κάτι που κινητοποιεί την κοσμογονία της αφήγησης και νομίζω ότι ο καθένας μας το συλλαμβάνει ενστικτωδώς. Μου είναι δύσκολο να σας το περιγράψω, μου είναι πολύ εύκολο να το αντιληφθώ όταν το συναντήσω.


Ε.Γκ. β)  Στο τελευταίο σας βιβλίο, τι ακριβώς θα θέλατε περισσότερο να εκτιμήσει ο αναγνώστης;
Δημ.Στεφ. Την απόλαυση του κειμένου, τι άλλο; Νομίζω πως αυτό είναι που μας κάνει να διαβάζουμε λογοτεχνία.


Ε.Γκ. γ) Η συγγραφή πόσο σημαντικό ρόλο παίζει στη ζωή σας, τι σημαίνει για εσάς και πώς πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με τη λογοτεχνία;
Δημ.Στεφ. Αν συμφωνήσουμε ότι η λογοτεχνία είναι στην ουσία προορισμός, αντιλαμβάνεστε και τον ρόλο και τη σημασία στη ζωή μου.

Ε.Γκ. δ) Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να ακουστεί η φωνή ενός νέου λογοτέχνη στην Ελλάδα του σήμερα, όταν συναντά κλειστές τις  πόρτες των εκδοτικών οίκων;
Δημ.Στεφ. Έχετε την εντύπωση ότι πριν από τριάντα χρόνια ήταν πιο εύκολο να εκδώσει κανείς βιβλίο; Σας διαβεβαιώνω ότι σήμερα ένας νέος λογοτέχνης παίρνει τις ευκαιρίες του πολύ πιο γρήγορα από ό,τι εμείς. Αυτό όμως δεν είναι απαραίτητα καλό.

Ε.Γκ. ε) Ο συγγραφέας γεννιέται ή γίνεται; Ποια είναι η γνώμη σας για τα διάφορα εργαστήρια  δημιουργικής γραφής;
Δημ.Στεφ. Ο καλός συγγραφέας γεννιέται, όπως γεννιέται ο μπαλαδόρος ή ο μεγάλος μουσικός. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζεται δουλειά και μάλιστα σκληρή για να εξαργυρώσει το ταλέντο του.


Ε.Γκ. στ) Πιστεύετε ότι ο Έλληνας διαβάζει; Πόσο δύσκολο είναι να αγγίξει ο λογοτέχνης με το έργο του τον αναγνώστη;
Δημ.Στεφ. Θα αντιστρέψω την ερώτηση. Πιστεύετε πως ο νεοέλληνας συγγραφέας διαβάζει; Από εκεί νομίζω πως πρέπει να ξεκινήσουμε κι ας μην «λιθοβολούμε» μονίμως το αναγνωστικό κοινό.

Ε.Γκ. ζ) Όταν ξεκινάτε ένα νέο βιβλίο γνωρίζετε από την αρχή και το τέλος της ιστορίας ή  σας οδηγούν οι ήρωες του;
Δημ.Στεφ. Αλίμονο αν το γνώριζα εξαρχής. Πρέπει να ξέρετε ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερο λογοτεχνικό αμάρτημα από τις προθέσεις ενός δημιουργού που δημιουργούν προκατασκευασμένες αφηγήσεις.

Ε.Γκ. η) Έχετε μετανιώσει για…
Δημ.Στεφ. Για πολλά πράγματα, μολονότι αν ζούσα μια δεύτερη ζωή πιθανότατα για τα ίδια ακριβώς θα μετάνιωνα.

Ε.Γκ. θ) Ένα αγαπημένο σας βιβλίο που θα θέλατε να μας το προτείνετε;
Δημ.Στεφ. Ο Ξένος του Καμύ δεν έχει πάψει να με γοητεύει, χώρια που θεωρώ πως ταιριάζει με το καλοκαίρι.

Ε.Γκ. ι) Μιλήστε μας για τα βιβλία που έχετε γράψει μέχρι τώρα.
Δημ.Στεφ. Δεν έχω να σας πω πολλά. Ομολογώ ότι δυσκολεύομαι πολύ να μιλώ για τα βιβλία μου.

Ε.Γκ. κ) Πόσο αμερόληπτη μπορεί να είναι μια  κριτική σε μια εποχή που διαβρώνει τα πάντα;
Δημ.Στεφ. Οι αμερόληπτοι κριτικοί μάς είναι αδιάφοροι από τη στιγμή που είναι πρωτίστως κριτές και όχι αναγνώστες.




Επισκέφτηκα το προσωπικό blog του συγγραφέα,  http://dimitrisstefanakis.psichogios.gr/  και ομολογώ πως χάθηκα στους δαιδάλους των συνεντεύξεων του.
Με αφορμή αυτό το γεγονός θέλησα να μάθω περισσότερα για την προσωπικότητα του συγγραφέα και έτσι ζήτησα από δύο πρόσφατους συνεργάτες του να μιλήσουν για τον Δημήτρη Στεφανάκη.






Θεόδωρος Καραταγλίδης Υπεύθυνος υποδοχής Litohoro Olympus Resort



Ο Δημήτρης Στεφανάκης είναι ένας Άντρας με άμεσο και σωστά δομημένο χαρακτήρα με ώριμη σκέψη, ήρεμος και με τη σιγουριά ενός ανθρώπου που ξέρει τι θέλει και τι χρειάζεται.  Η συνεργασία μαζί του μοναδική,  το κάθε βιβλίο του και μια νέα ξεχωριστή εμπειρία. Για όποιον θέλει να γνωρίσει καλύτερα τον Δημήτρη Στεφανάκη αρκεί να διαβάσει το "Συλλαβίζοντας το καλοκαίρι".









Τέσυ Μπάιλα Συγγραφέας



Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσω με μια φράση τον συγγραφέα Δημήτρη Στεφανάκη θα έλεγα ότι πρόκειται για έναν ακούραστο εργάτη της Λογοτεχνίας. Νομίζω αυτή η φράση τον χαρακτηρίζει απόλυτα. Γράφει, διαβάζει ακατάπαυστα, ταξιδεύει, ενημερώνεται για όλα, έχει άποψη για την κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική κατάσταση της χώρας. Κάθε μορφή τέχνης τον συνεγείρει και γίνεται γι’ αυτόν ένας  τρόπος να βλέπει τα πράγματα και να εμπλουτίζει τη συγγραφική του σκέψη.
 Ο Δημήτρης είναι ένας αυστηρός και απαιτητικός άνθρωπος, πρώτιστα με τον εαυτό του και μετά με τους γύρω του. Ταγμένος στο λογοτεχνικό του έργο, προσεκτικός σε κάθε του κίνηση, αφοσιωμένος στην αναγνωστική διαδικασία που του εξασφαλίζει εφοδιαστική ανατροφοδότηση στο συγγραφικό του προορισμό.
Γνώστης της ελληνικής και ευρωπαϊκής Ιστορίας της Λογοτεχνίας, όσο κανένας άλλος, του αρέσει να μεταδίδει τις γνώσεις του με έναν άμεσο τρόπο και κυρίως με  ευχαρίστηση.
Αυτή είναι η πρώτη εντύπωση από τον Δημήτρη Στεφανάκη.  Όταν κάποιος όμως έχει τη χαρά και την τιμή να τον γνωρίσει καλύτερα διαπιστώνει πως πρόκειται για έναν άνθρωπο ευγενή, διακριτικό και προπαντός ειλικρινή. Δε διστάζει να πει ό,τι νιώθει, έστω κι αν δεν είναι τόσο κολακευτικό αλλά το κάνει πάντα με αγάπη και σύνεση, με τεκμηριωμένη άποψη και επιχειρήματα.
Τον γνώρισα μέσα από το έργο του «Συλλαβίζοντας το Καλοκαίρι» που επανακυκλοφορεί τώρα από τις εκδόσεις Ψυχογιός κι εκεί γνώρισα την ποιητική διάσταση ενός βραβευμένου συγγραφέα, μέσα από μια ευρηματική συγγραφική  ιδέα. Λίγο καιρό μετά συνεργαστήκαμε στο λογοτεχνικό περιοδικό "Κλεψύδρα" και στη Λέσχη Πολιτισμού Έναστρον.
Κερδίζοντας την εμπιστοσύνη του γίναμε πολύ σύντομα φίλοι και θεωρώ τον εαυτό μου εξαιρετικά τυχερό για τούτη τη φιλία μια και δύσκολα βρίσκει κανείς στις μέρες μας έναν άνθρωπο που μπορεί να στηρίζει με αγάπη, ανιδιοτέλεια και χωρίς ανταγωνισμό, αλλά κυρίως, που είναι δίπλα σου για να επισημάνει τα λάθη σου και να επαινέσει ό,τι καλό καταφέρνεις.
Του εύχομαι ολόψυχα να συνεχίσει την ανοδική του πορεία, το έργο του να αναγνωριστεί παντού, τόσο η ελληνική όσο και η διεθνής του καριέρα να εκτιναχτούν ακόμη περισσότερο κι εκείνος να συνεχίσει να παραμένει αυτός ο γνήσιος άνθρωπος, ο ακάματος συγγραφέας, ο καλός φίλος που είναι ο Δημήτρης Στεφανάκης.






Εύη Γκάλαβου

Σχόλια

Ο χρήστης johnzouan's stories είπε…
καλησπέρα... ας πάρω και εγώ θέση μετά από όσα ενδελεχώς μελέτησα από την συνέντευξη... θα έλεγα πως σήμερα ο καθένας μπορεί να τυπώσει ένα βιβλίο σε πολύ σύντομο χρόνο και με ελάχιστες διαδικασίες και δεν έχει καμία σχέση η παλιά εκτύπωση με την τωρινή… δεν θα το αναλύσω πόσος κόπος χρειαζόταν πριν ανακαλυφθεί η ψηφιακή τεχνολογίας εκτύπωσης και ούτε θα μακρηγορήσω, αλλά ας σκεφτούν μόνοι τους οι αναγνώστες την χρονοβόρα διαδικασία εκτύπωσης ενός βιβλίου στο παρελθόν… θα πρόσθετα πως οι ρόλοι άλλαξαν άρδην … κάποτε ο εκδοτικός οίκος γινόταν ο πλασιέ του βιβλίου του συγγραφέα, σήμερα ο συγγραφέας πλασάρει το ίδιο του το βιβλίο και ο εκδοτικός οίκος δεν έχει ανάγκη από πωλητές που θα προωθήσουν τα εκατοντάδες βιβλία που εκτυπώνουν… οι λογοτέχνες ή καλύτερα συγγραφείς όπως θα το έλεγα μέσα σε ένα τόσο πληθωρικό φάσμα συγγραμμάτων στο τέλος μένουν στο περιθώριο… δεν υπάρχουν καλά ή κακά συγγράμματα, απλά υπάρχει η κριτική του αναγνώστη που θα δικαιώσει ή θα βεβηλώσει την εικόνα του συγγραφέα μέσα από τον ψυχισμό του… επιπροσθέτως αναφέρομαι και στο εξής… όποιος πίστεψε πως μέσα από ένα συγγραφικό του έργο θα αποκομίσει οικονομικά οφέλη ή δόξα, μάλλον τα αντίθετα θα βρει μπροστά του… αν θέλει κάποιος συγγραφέας να γίνει γνωστός δεν πρέπει να πουλάει τις σκέψεις του μέσα από εκδοτικούς οίκους, αλλά να τις μοιράζει μέσα από το βιβλίο του πουλώντας το στο 1/3 της τιμής του εκδοτικού οίκου…
ο συγγραφέας πιστεύω πως δεν γεννιέται και δεν αποδεικνύει το ταλέντο του από μικρός, αλλά απλά γίνεται συγγράφων μέσα από τις εμπειρίες του και την θέληση της έκφρασης που θέλει να τις μεταδώσει μέσα από αυτές ….
Ο χρήστης Γυναίκα είπε…
Σας ευχαριστούμε για το μοίρασμα των σκέψεων σας.