Ο θρήνος της Ελισάβετ







Όταν έμαθε τα νέα
άλλαξε όψη.
Το πρόσωπό της
φόρεσε πένθιμα ρούχα
και έκλαψε πολύ.
Μικρή και μόνη
ένιωθε ευάλωτη.
Παρέδωσε τα πλούτη,
τα ακριβά ρούχα
σε χέρια που ξεγύμνωσαν
πονηρά μάτια
και σαρκοβόρα όψη.

Εύη Γκάλαβου



Σχόλια

Ο χρήστης airis είπε…
Με άγγιξες βαθύτατα! :))
Ο χρήστης Γυναίκα είπε…
Θα ΄ναι ψέμα αν δεν γράψω "χαίρομαι". :-)
Να περνάς καλά και πάνω απ όλα, να προσέχουμε Εμάς!
Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου!
Ο χρήστης Μαρία Νικολάου είπε…
Καλησπέρα.
Πολύ όμορφο.
Ο χρήστης marie είπε…
Συγκινητικό, όμορφη γραφή. Καλό ξημέρωμα να εχεις και να προσέχεις τον εαυτό σου.
Ο χρήστης Γυναίκα είπε…
Καλησπέρα Μαρία Νι!
Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου!
Ο χρήστης Γυναίκα είπε…
Marie σε ευχαριστώ! Καλό βράδυ και απ μένα!
Ο χρήστης Μαρια Τζιατζιου είπε…
Είναι εκπληκτικό που μέσα απο ους στίχους σου μπορώ να φανταστώ κι άλλες ιστορίες. Γράφεις για όλους μας Εύη...
Καλό ξημέρωμα και φιλί!
Ο χρήστης Γυναίκα είπε…
Μου αρέσουν πολύ οι ιστορίες Μαρία.
Ειλικρινά χαίρομαι για όσα ακούω!
Δεν εφησυχάζομαι, μα με γλυκαίνουν. Όπως συμβαίνει σε όλους φαντάζομαι.
Καλό βράδυ και απ μένα, φιλί!
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Καλό φθινόπωρο..........τα χειμερινά σινεμά είναι ακόμη κλειστά, εσύ όμως είσαι -ευτυχώς-πάντα εδώ



ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ



Των ακατέργαστων διαμαντιών η μητέρα,

το πάει για ύπνο.

Ασβεστωμένη γειτονιά για τον τρανταχτό.

‘’Στην υγειά και στη μνήμη των αγριμιών που καλπάζουνε,

σε κήπους περιφραγμένους’’

Τα παιδιά , οι έφηβοι, εκεί

Σοβαροί όλοι -λίγο σφιγμένοι.

Ένας ξεμάκρυνε για ν΄αυνανιστεί στα χόρτα:

Η σπονδή του

Από το ξενοδοχείο το τρανταχτό καμάρι

μίλησε στη μάνα του, παραπονέθηκε :

‘’ Με βάζουν να τρώω όλο το πρωινό

χάνω τη μέρα ,έτσι’’

Μετά, η μητέρα των ακατέργαστων διαμαντιών

έκατσε στη θέσης της μάνας του.

Όταν πάει ταξίδι αγαπημένος

πονάει το φευγιό..... δεν προσκυνήθηκε ποτέ από κάποιον

Τον βλέπαν έτσι, ‘’τρανταχτέ’’ λέγαν.

Οι κοπέλλες της γειτονιάς στη σειρά

Βαμμένες σαν πουτάνες όλες και σιωπηλές.

Τόσος σεβασμός:

‘’Έτσι, δεν θα τον ερεθίζαμε ποτέ’’

Μετα κατέβηκε ένα κόκκινο μπαλόνι και των ακατέργαστων διαμαντιών η μητέρα,

το κατάπιε

Μετα απογειώθηκε...... μέσα της, πολύς αέρας βλέπεις

Πετάει τώρα από πάνω μας

Πάνω απ τη πλατεία μας , όχι την εκκλησία πιο πέρα

Κρατάει κάτι.

Είναι και πολύ ψηλά να δείς

Ο καπετάνιος πούρθε καθυστερεημένος, το βλέπει :

‘’Είναι λίγο δενδρολίβανο, ένα παντελόνι, ένα γιλεκάκι’’

Μετά, ένας φαλακρός , μόνος μέσα στο σπίτι του

θα ρίξει μια στροφή ζειμπέκικο.

Του μικρού


Με εκτίμηση και πολυ αγάπη -λέξη ενοχοποιημένη σφόδρα
Νίκος Κυριακίδης









Ο χρήστης Paraskevi Lamprini M. είπε…
αυτά είναι τα δύσκολα.. πολύ ωραίο Γυναίκα μου!!!
Ο χρήστης Γυναίκα είπε…
Νίκο Κυριακίδη.

Καλό φθινόπωρο. Είμαι απλώς εδώ. :-)
Σε ευχαριστώ. Με την πρώτη ευκαιρία θα το δημοσιεύσω.
Ο χρήστης Γυναίκα είπε…
Παρασκευή σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου! Καλό βράδυ!