Ασυγκράτητοι πόθοι.

Με πυροδότησε η ανάσα σου
το φιλί στο λαιμό,
πετάρισαν τα βλέφαρα
φυγή σαν όνειρο.
Αναγερμένη μέσα στο βλέμμα σου
ασάλευτες ξανθιές τούφες
ζεσταίνουν
γεμίζουν την καρδιά,
κάτι απροσδιόριστο
σαν ευτυχία και σαν πόθος.
Τα χάδια σου αλλάζουν σημείο
δυο, τρεις, δέκα φορές
με κοιτάζεις από διάφορες γωνίες,
αχόρταγα με πάθος.

Ώρες κρατά αυτή η αναζήτηση.
«Δάγκωσε τα χείλη μου» είπαν τα μάτια μου.
«Θα ακολουθήσει θάνατος από την ηδονή».
«Σε προκαλώ!» σου απάντησαν με λέξεις τα ίδια.

Σαγηνευτικά
προκλητικά,
ηδονικά όμορφα
σιώπησες για λίγο,
πέρασες το δάκτυλο πάνω τους.
Αστραπιαία το δάγκωσα·
μορφασμός ευχαρίστησης.
Κινήθηκες ενστικτωδώς,
ακούμπησες τα χείλη σου πάνω τους.
Πρώτα τρυφερά
στιγμιαία φιλιά,
δεν κρατήθηκες,
με φυλάκισες σφιχτά στην αγκαλιά σου.
«Απόλαυσέ τα» απάντησε το κορμί μου
και κόλλησα πάνω σου.

Τα φιλιά σου λαίμαργα τώρα
περιπλανήθηκαν σε όλο το μήκος τους.
Τα δάκτυλα μου στην πλάτη σου,
ρίγησε το κορμί σου…
μια θάλασσα κύτταρα
ξύπνησαν στο άγγιγμα μου.

Με έσφιξες πιο δυνατά
«Χόρτασε με» ζήτησε ο λαιμός μου
μα δεν ακούστηκε,
άραξες πιο βαθιά στα χείλη.
Θάλασσα το κορμί μου,
κολύμπησες επιδέξια
ώσπου σ’ έκλεισα στο βυθό μου.